Beyefendiye ödül vermişler, nasıl mutlu nasıl mutlu.

 

Yüzünde gülücükler, bir de demeç vermiş.

 

Zaten vermese olmazdı.

 

Coşkuyla ve büyük bir özveriyle neler yaptığını anlatmış.

 

Özetle, halkıyla birlikte el ele,  yemyeşil, yaşanılır bir ilçe yaratmış beyefendi, gerçi yeşil görünsün diye dağları taşları yeşile bile boyamıştı ama yağmurun azizliğine geldi.

 

Olsun, burada niyet önemliydi zaten.

 

Komşu ilçede ki, beton sevici beyefendi de ustasından feyiz alırda, o da böyle akıllıca, yemyeşil işlere imza atar.

 

Neyse, konumuza dönersek, insanın duygulanmaması mümkün değil, koskoca  sıfatlı beyler toplanmış ve bu mümtaz beyefendiye ilçesine yaptığı  hayırlı işlerden dolayı ödül vermiş.İçlerinde ki  bazılarını yaptıkları bol kazançlı işlerden kamuoyu zaten iyi biliyor.

 

Devir iletişim devri, geç bilgisayarının başına tıkla bak neler okuyorsun neler.

 

Atasözümüz de ne diyordu; şıracının şahidi bozacı,misali.

 

Yakışır.

 

Her dönem , kurnaz karakteri doğrultusunda ,hangi taraftan olursa olsun güçlüye yanaşmasını bilen,dün nefret ettiğiyle bugün birlikte iş tutan,bugün kol kola girdiğiyle yarın ne olacağı ise bilinmeyenlerin devrinde yaşıyoruz,istemesek de.

 

Beyefendi, değişmeyenin değişim olduğu felsefesini, sağcı belediye başkanının güvenilir betoncusu olduğu yıllarda anlamış ve uygulamaya ilçesinde başlamıştı.

 

Sadece ve sadece Atatürk’ün aydınlığını istedikleri için, karanlıklara geçit vermeyen insanların zorunlu tercihlerini bu şekilde istismar etmenin kime ne yararı olduğunu, elbette hep birlikte göreceğiz.

 

Mandalin –portakal  bahçeleriyle, narlarıyla, kendine has doğasıyla şirin bir ilçeyi betonlaştıranlara ödül verilmesi, düşünen, aydın, ülkesini, doğasını seven insanları ahmak yerine koymak değil de, nedir?

 

Beyefendi  beyefendi,  o kestiğin ağaçların,yok ettiğin börtü- böceğin,o yuvalarını yıktığın kuşların ahları ,sonsuz sanma gafletine düştüğün ömründe mutlaka yakana yapışacaktır.

 

Ömrümüz olursa ; göreceksin,göreceğiz.